Amsterdam - Heathrow- Bangkok- Sydney

zaterdag 5 november

Na maandenlange voorbereiding -reis boeken, veel lezen en ons alvast verheugen op wat we gaan zien en beleven- is het zover: we gaan Down under!

Voor de heenreis naar de luchthaven maken we gebruik van comfortabel vervoer: per trein. Het afwikkelen van de laatste werkzaamheden, het bijeengaren van alle spullen en alles wat er voor zo'n reis nodig is, nam toch weer meer tijd in beslag dan gedacht. Maar dan, eindelijk, redden we het om in Houten de trein van 15:34 te nemen. Gelukkig hebben we een vlotte overstap op Utrecht en eveneens op Duivendrecht, dus we halen alweer wat tijd in. We komen rond de klok van vijf aan op Schiphol en nu begint het toch echt een beetje te kriebelen.

We checken in, waarbij we een hulpvaardige medewerker moeten teleurstellen: wij hebben nog een 'ouderwets' instapbewijs en kunnen dus niet door de elektronische afhandeling. We gaan naar een aardige dame van Qantas/BA, die voor ons een mooi plekje aan het gangpad zoekt. Bij de douane komt Loes al niet verder: ze blijkt een kampeerbestek in haar handbagage te hebben. Na overleg mag ze toch mee, ondanks de toch wel puntige nagelvijl die ze ook vervoert. We kijken nog wat rond, drinken boven koffie en anderhalf uur later staan we bij Gate 16 klaar voor vertrek. Voor het eerste traject zorgt British Airways: tot Londen/Heatrow en daar komen we plaatselijke tijd om 19.35u aan. We hebben drie uur overstaptijd.

Het vliegtuig naar Bangkok, onze tussenstop, vertrekt om 21.45u van Gate 5. Bijna een uur voor vertrek beginnen allerlei mensen al 'instap-activiteiten' te vertonen (en sommigen mogen inderdaad al door), maar wij wachten op het officiële bericht. We schuiven dan aan bij een flink stevige rij en concluderen net dat dit nog wel een poosje gaat duren. Maar.. een aardige official kijkt Léon recht in zijn blauwe ogen, wat betekent dat we mogen aansluiten achter die ene meneer die in de rij staat bij de Business Club. Vijf minuten later zitten we al op onze stoel. En dan blijkt het wachten te beginnen, want door onopgehelderde oorzaak heeft Qantas vertraging. De temperatuur loopt op, want de motoren en dus ook de airco draaien niet. Eindelijk, met ruim drie kwartier oponthoud, stijgen we op. De vlucht verloopt goed en Qantas verdient een compliment, want ze komen met van alles aanzetten, inclusief het doodgewone water dat we op de reis naar Nepal en Guatemala zo moesten ontberen. Hier zit zelfs naast de toiletdeur een speciaal tapkraantje voor dorstige -en dus verliefde- harten.

Bangkok

zondag 6 november

Driedaags verblijf in een schitterend *****hotel.

Windsor Suites Hotel
aan een rustige zijstraat van Sukhumvit Road in Bangkok.

Traditioneel Thais eten, met Thaise danseressen als vermaak.

Het blijkt het oude liedje: Loes heeft een beetje gedommeld en Léon gewoon geslapen. Uiteindelijk zullen we ook 50 minuten later landen op luchthaven Don Muang en moet onze Siam Express-vertegenwoordiger langer wachten. Nou: dat wordt beloond. Wij hebben net dollars geruild tegen bats en dan zien we hem in de rij staan. We worden in Thais-Engels (met een R die klinkt als L) hartelijk welkom geheten in Thailand en even later raken we in de auto in een geanimeerd gesprek over zijn en ons leven.

Het laatste deel van de tocht voert over de Sukhumvit, een van de grootste verkeersaders van Bangkok, waar 'boven' ook de skytrain rijdt. Bij een van de zijstraten -Soi 21- staat ons hotel -keurig vooraf gereserveerd via World of TUI-reisbureau in Houten- en we zijn meteen onder de indruk: 33 etages, waarvan wij de 19e krijgen toegewezen. De hal is zo ongeveer vier verdiepingen hoog en het ziet er allemaal fenomenaal uit. We gaan naar suite 1908, vanwaar we uitzicht hebben op een in aanbouw zijnde ''conculega'.

De ruimte van dit appartement is geweldig: zitkamer met bankje, barretje, tv, sfeervolle verlichting en een bureau, douche, hal en slaapkamer met een breed, schuin raam dat nog net niet van vloer tot plafond reikt. Hier gaan we het de komende dagen wel uithouden.

Voor het diner gaan we niet al te ver: slechts vijf minuten lopen vanaf het hotel komen we terecht in een vrij chique tent. Heerlijk gegeten, dat wel en nog vermaakt ook door Thaise danseressen. Uiteraard eten we hier traditioneel Thais en ze bezorgen ons dan ook een heerlijke maaltijd. Dit doet ons meteen weer terugdenken aan ons bezoek aan een Thais restaurant in een van de Utrechtse werfkelders: ook lekker, maar hier heb toch wel de èchte sfeer.

Als we naar het hotel teruglopen, valt het al op: dit is een wereldstad waar het nooit rustig wordt. Gelukkig zitten wij hoog en droog en is de isolatie prima, dus we slapen als rozen.

Bangkok

maandag 7 november

Stadsrondrit in een privé-busje met Engelstalige reisleider.

De ochtend begint vroeg... We moeten om negen uur beneden in de hal op de sofa's zitten, maar eerst nemen we een lekker ontbijt. Klokslag negen ontmoeten we onze gids en gaan we een busje in. Heerlijk de ruimte dus met z'n tweeën en zo worden we van de ene tempel naar de andere gesleept. Volgens de gids zijn het er maar drie, wij komen uit op vijf, zeker als je al die andere meerekent die we onderweg tegenkomen en waarvan hij zegt dat ze ''heel mooi zijn'' en er binnen een Boeddha ligt/zit/staat (al naar gelang de plek).

Gelukkig komen we ook nog langs de bloemenmarkt, waar zo ongeveer alle hotels hun bloemen halen. Het valt trouwens op dat Bangkok, ondanks zijn grote drukte, een stad is met veel groen en vooral veel bloemen.

We starten bij het koninklijk paleis. Hier bevindt zich ook de Wat Phra Kaew-tempel. Dit is de meest heilige, m,et een Buddhabeeld van jade, dat maar 66 cm hoog is. Het is er, zoals te verwachten, toeristisch druk. Gelukkig kun je nog wel overal bij. We krijgen uitgebreid uitleg over wat er te zien valt en ook ruim de tijd om foto's te maken.

In de Wat Traimit zien we een gouden Buddha, 3 meter hoog en 5500 kilo wegend. Loes krijgt uitleg hoe je met de stokjes en de bloemen moet offeren, want dat is nog een hele voorgeschreven ceremonie.

Verreweg de grootste Buddha bevindt zich in het tempelcomplex Wat Po. Omdat het een liggende Buddha is, bedraagt de hoogte 15 meter, maar hij is wel 46 meter lang. Om hem in één keer op de foto te krijgen valt niet mee.

Op de bloemenmarkt maken ze zeer fraaie stukken.

Thailand telt zo'n 60,5 miljoen inwoners, waarvan er 8 miljoen in de hoofdstad wonen.

We hadden graag de drukke bootjesmarkt bezocht, maar daar blijkt te weinig tijd voor te zijn.

Op een gegeven moment komen we uit bij de levensader van de stad: de Chao Praya-River (de Koningsrivier) en daar maken we een tochtje met een smalle boot. Dit zijn de zogenoemde 'langstaartboten' die voor zo'n 400 bat per uur over deze rivier varen.

We komen hier ook langs een heel speciale loods: daar liggen de koninklijke schepen. Hier is tevens een museum gevestigd: daar kun je koninklijke sloepen bewonderen die al in de tijd van Rama VI zijn gebruikt.

De sloepen werden gebruikt om het eind van de boeddhistische vasten te vieren. Met een pompeuze kamin-ceremonie werden saffraankleurige gewaden per sloep vanaf het Grand Palace naar de monniken van Wat Arun gebracht.

Deze sloepen zijn op meesterlijke wijze met veel houtsnijwerk versierd. Het vlaggeschip van de huidige vloot -die alleen nog op hoogtijdagen uitvaart- is de 45 meter lange sloep 'Sri Suphannahongse'. Deze is gemaakt van één enkele teakboom en wordt voortbewogen door tenminste 50 roeiers. Aan de boeg van de boot verheft zich Hamsa, het mythisch rijdier van de hindoegod Brahma.
Andere sloepen zijn met nada's (slangen) en garuda's (vogels) versierd.

We zien verder op de rivier -je raadt het- verschillende tempels en Boeddhabeelden en ook de armoedige onderkomens van verschillende Thai.

Na deze waterervaring bezoeken we de Marble-tempel. Eigenlijk heet die anders, maar iedereen kent hem zo. Het is de laatste van de serie en het moet gezegd: het is een mooi exemplaar.

Terug naar het hotel, waar we de rest van de middag ter vrije besteding hebben. Eerst echter een hap eten, want we zijn nog niet aan de lunch toegekomen. Aan de overkant van Windsor zit 'Bei Otto' en dat blijkt een Duitse kok te zijn van 'formaat', die een gezellige Thaise aan de haak heeft geslagen en nu samen met vrouw en kinderen een Bierstube runt. De 'set-lunch' blijkt niet meer op dit tijdstip te worden geserveerd, dus kiezen we een maaltijd met gevarieerd brood en een aantal soorten beleg.

We gaan lopend naar het Emporium, een heel groot winkelcentrum even verderop aan de Sukhumvit. Ziet er heel chique uit en er loopt veel volk. De diverse afdelingen bezocht, vooral veel rondgekeken, maar de confectiematen zijn voor ons toch te klein en ook verder niets gekocht.

's Avonds eten we bij een zeer speciale gelegenheid: Cabbages & Condoms.  Bij de Thanon Sukhumvit bevindt zich namelijk al jaren een restaurant dat wordt geleid door de Population and Community Planning Association. Je kunt hier heerlijk -en goedkoop- Thais eten. Er is echter één bijzonderheid: de opbrengsten van dit restaurant gaan naar deze -particuliere- organisatie voor gezinsplanning. Hiermee worden projecten voor geboortebeperking en aidspreventie bekostigd. Drie voordelen: we zitten er dichtbij (lopend vijf minuten) en we willen hieraan graag bijdragen èn lekker eten. Dat vindt ook het hagedisje dat vanuit de plantenbak omhoog kruipt op een rand naast ons tafeltje en dan snel het aangeboden stukje chips weggrist. Ook wij genieten van onze maaltijd en bevelen deze sfeervolle eetgelegenheid graag van harte aan. Bij het verlaten van het restaurant wordt -heel toepasselijk- een condoom uitgereikt.

Bangkok -  Sydney

dinsdag 8 november

Chinatown schijnt vandaag dicht te zijn. Een behulpzame Thai weet een alternatief, maar daar zijn we dus mooi ingeluisd.

Niet alle Thaise douane-beambten lopen over van vriendelijkheid. Die van ons is zéér zwijgzaam.

Qantas-service:
Magnum-ijs met truffel.

Meer weten over Australië, de aboriginals, hun cultuur, geschiedenis of andere relevante zaken?
Kijk dan op:

Klik op het logo

Dat was dus een hele belevenis... In Bangkok alles goed gegaan, maar de laatste ochtend, wij zaten in een tuk-tuk, ging het PLENZEN. Stel je voor: met bakken uit de lucht terwijl jij boven je alleen maar een dakje van de tuktuk hebt en geen zij-bescherming! Dus drijfnat. We waren namelijk vandaag van plan geweest om Chinatown te bezoeken. Op de hoek van Sukhumvit keken we even op de kaart, om de reisroute te bepalen. Staat er achter ons een aardige Thai, die vraagt of hij ons kon helpen. Donkerblauwe broek, lichtblauw overhemd: nog net geen uniform maar zag er wel betrouwbaar uit. De goeie man wist ons te vertellen dat de dinsdagochtend voor de Chinezen altijd uitslapen betekent, dus een bezoekje aan die wijk zou tegenvallen Hij wist wel een alternatief: een groot winkelcentrum: Rama 6. Op de vraag hoe we daar dan konden komen, riep hij een tuk-tuk aan, we spraken een -heel schappelijke- prijs af en wij op weg. Na ruim een half uur waren we er nog niet, maar de bestuurder verzekerde ons: bijna. En jawel: een groot gebouw, daarvoor allemaal busjes en tuk-tuks, beveiligingspersoneel en wij konden naar binnen. Het was al vreemd dat de bestuurder aanbood te wachten. Binnen ontdekten we de reden ervan: een diamantslijperij en zetterij. We kregen meteen een 'persoonlijk begeleider'' (Oh, u komt uit Holland? Amsterdam: diamanten!Ja, ja) en hij begint het hele proces in het Nederlands(!)uit te leggen. Loes kreeg het er Spaans benauwd en kon maar één ding uitbrengen: ''Ik wil dit niet. We gaan hier weg!' Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want je moet de hele route volgen door de zalen met diamanten, andere edelstenen, de verkoopzaal -waar je geacht wordt de hand niet op de knip te houden- en dan pas sta je weer buiten. Ik denk dat ze zelden zo'n stel snelle Hollanders hebben zien langsgaan: binnen vijf minuten stonden we buiten!

Onze chauffeur moest dan ook eerst een andere tuk-tuk wegzetten, want ons had hij nog niet terug verwacht. Dus maakten we hem duidelijk naar de markt te willen die we onderweg waren tegengekomen, maar juist vóór we daar waren begon het dus te plenzen. We kregen heel aardig een lap aangeboden, die in zijn beter dagen had dienst gedaan als handdoek -hij maakte er even vrolijk zijn ruit als nek mee droog- die bedoeld was om de regen een beetje van de zitbank af te vegen. Niet dat dat dus veel hielp: de bak bleef nat, evenals onze broek. Gelukkig zagen we na een kwartier de Sukhumvit weer opduiken. We betaalden het afgesproken bedrag -onder protest, dat wel, want hij wilde natuurlijk méér - en gingen eerst naar boven iets droogs aantrekken. We waren al aardig wat tijd kwijt geraakt -en het bleef maar regenen- dus tussen de middag nog een keer eten Bei Otto.

We moeten ons om half vier melden op Don Muang, de luchthaven van Bangkok die 25 km. ten noorden van de stad ligt. Gelukkig is ook deze rit inbegrepen in ons stop-over arrangement. De agent belt op dat hij ongeveer een kwartier vertraging heeft, door het drukke 'regenverkeer''. Geen nood, we wachten geduldig af en zijn ten slotte op tijd op het vliegveld. We komen niet erg vlot door de douane: die meneer vindt dat we alledrie onze voornamen moeten vermelden op het uitreisvisum. Als Christianus en Cornelis gezelschap hebben gekregen van Johanna en Theresia, is ook die formaliteit achter de rug en kunnen we naar de gate.

Vanaf de zijkant zien we het vliegtuig al staan: allerlei mensen lopen er nog rond om te zorgen dat alles aan boord is. De vlucht staat gepland om 17.40u en vanaf hier is het nog zo'n 10 uur vliegen naar Sydney.

Qantas werkt prima mee, want we gaan slechts vijf minuutjes na het officieel geplande moment de lucht in. We zien Thailand langzaam onder de vleugels verdwijnen: we zijn op weg naar Australië!is. Aan boord is de service weer okay en we krijgen zelfs de Australische variant van een Magnum toe, met heerlijke truffel er in.
Na het diner wordt het druk: we zitten helemaal achterin -op verzoek van een hoogzwangere die onze oorspronkelijke plek beter vond- en dus staat er naast ons een hele rij met plasgegadigden. Inmiddels is het negen uur 's avonds en gaan we ons zo langzamerhand voorbereiden op een korte nacht. Er gaat namelijk vier uur af door de tijdzone.