We gaan iets meer noordwestelijk, door het dal van de Brigach. De eindbestemming is:

De route voert vandaag eerst richting Sankt Georgen. We hoeven maar een kleine zestig kilometer af te leggen, dus dat is in feite een fluitje van een cent. We zitten nu in het zogenoemde noordelijke Zwarte Woud, met zijn uitgestrekte donkere naaldbossen. Door dit middelgebergte met toppen tot zo'n 1000 meter lopen kronkelige wegen met soms stevige stijgingen. Historie en cultuur bepalen hier naast de natuur het karakter. Dat alles maakt het vandaag heerlijk om hier te rijden.

Het gebied waar we doorheen rijden is deels het dal van het riviertje de Brigach. Langs de oevers stonden vroeger door waterkracht aangedreven korenmolentjes. Sommige staan er nog wel, maar hebben nu een andere functie. Ze dienen als overnachtingsplek voor de toeristen, die hier veelvuldig komen. We volgen eerst de N33 richting Mönchweiler...

zondag 29 mei

 gereden : 192 km

Als we naar Sankt Georgen rijden, zien we natuurlijk ook de beroemde Schwarzwaldbahn, die in dit bedrijvige stadje zijn hoogste punt bereikt.

Het eerste deel van de Schwarzwaldbahn bestaat al sinds 1865. In dat jaar werd het traject tussen Hausach en Offenburg geopend. Belangrijk onderdeel van het traject is het stuk daarna: met een stelsel van acht tunnels wordt daar een hoogte van zo'n .. meter overbrugd.

Het tweede deel, van Hausach naar Villingen werd in 1888 geopend. De totale lengte beslaat nu 149,1 km.

We rijden in Hausach langs de garage waarin ze nu een modelspoorbaan hebben staan, die het hele traject uitbeeldt. Dat blijkt een forse installatie: 1300 meter spoor. Helaas hebben we te weinig tijd om daar een uitgebreid bezoek aan te brengen, dus gaan we door naar een van de plaatsen die eveneens een station aan de spoorlijn heeft liggen: Triberg. Dat stadje staat bekend om twee attracties: de vele klokken en dus ook klokkenwinkels die je er vindt en de Triberg Wasserrfälle. We weten net buiten het centrum een leuk plakje te vinden waar we de Heppiebuzz kunnen neerzetten. Te voet lopen we naar het centrum, waar je inderdaad meteen wordt ondergedompeld in alles wat klok heet.

Het is hier gezellig druk en we gaan natuurlijk meteen even rondneuzen in diverse klokkenwinkels. Daar is het een drukte van belang, want veel van de klokjes tikken er vrolijk op los en je hoort geregeld de koekoek zijn best doen. Want dat is wel zo'n beetje het meest bekende model dat ze hier hebben hangen, in tientallen of misschien moeten we zeggen: in honderden uitvoeringen en maten. Eenvoudige, niet al te dure exemplaren maar ook uitvoeringen met drie en zelfs vier cijfers voor de komma.

Loes ziet een leuk modelletje met een uil, waarvan de oogjes op de maat van de seconden in snel tempo heen en weer gaan. Dat wordt natuurlijk aan de uilencollectie toegevoegd.

We lopen door richting de watervallen en we zijn duidelijk niet de enigen. Er is een korte wandelroute uitgezet, die je langs de meeste plekken met een mooi uitzicht voert.

We brengen nog even een bezoek aan een soort klokkenmuseum, tevens een plek waar de geschiedenis van Triberg in beeld wordt gebracht. Heel interessant om te zien en we brengen hier dus een aardig tijdje door.

Het laatste deel van de route voert naar Alpirsbach, de stad van het gelijknamige bier. Ook de camping draagt eenvoudigweg die naam:

Een leuke en vooral ook gezellige camping, waar we een mooi plekje vinden om de buzz neer te zetten. We zijn nog mooi op tijd, dus als eerste komen de zoutjes op tafel en worden de flessen ontkurkt.

De avond biedt weer een mooi -haast traditioneel- tijdverdrijf: boekje lezen, puzzelen en het verslag schrijven.