Nepal

.

Camperreis   mei - juni 2011

laatst gewijzigd: 11-01-2022

Op weg via Belgie naar het noordelijk Zwarte Woud
               

 

 

We pakken de fiets naar:

Dresden

's Morgens vroeg worden we wakker van een prachtig vogelconcert. Aan alle kanten om ons heen horen we vogels fluiten: geweldig! Als we dan zelf ook uit de veren gaan, wordt het voor ons eerst tijd voor een ontbijtje. Dat vindt de familie Duck ook: Dagobert en Daisy scharrelen hier geregeld rond tussen de caravans en campers.

week 3
DEEL
twee
23 mei t/m 29 mei 2011

We hebben vanaf de camping een leuke fietsroute gevonden naar Lindau. Na het ontbijt pakken we dus de stalen rossen en gaan op weg. Het weer werkt prima mee en de route is heel makkelijk, eigenlijk gewoon 'rechtdoor fietsen' en dan het laatste stukje langs de spoorbaan -over de 'Spoordam' naar het eiland- zo de stad in.

Met een half uurtje rijden zijn we er.

woensdag 25 meinaar de startpagina van deze site: Moustache tekst & beeld

 gefietst: 72 km

We kunnen de fietsen stallen bij het oude postkantoor, makkelijk te onthouden ook. Het is vlakbij de haven en we hebben meteen het fototoestel in de aanslag. We vinden het heel vriendelijk van de schipper dat hij juist op dat moment de haven komt binnenvaren!

Lindau staat bekend als een 'vakantie-eiland'. Het dankt die naam aan de heerlijke ligging aan de Bodensee: precies op een plek waar een heel aangenaam klimaat heerst. Bovendien wordt er veel voor de toeristen georganiseerd.

In de vroege middeleeuwen was Lindau vooral een vissersstadje. Rond 800 kwam er een nonnenklooster en nog weer later nam de betekenis als marktplaats toe. Sinds 1275 is het een vrije rijksstad. Dankzij de gunstige ligging aan een drukke handelsroute naar Italië kwam de stad tot grote bloei.

Gezien zijn uitdossing vragen we ons af of de heer op de kade een nazaat van een van die Italianen is. Loes vindt het in ieder geval prachtig, die aandacht.

We hebben de ANWB-gids Goud mee en volgen de stadswandeling die daarin staat beschreven. We lopen langs het Römerbad -een met steigers in de Bodensee afgezet zwembad, naar de pier, vanwaar we een leuk uitzicht hebben op het haventje.

Vanaf hier is goed de Mangturm te zien: een voormalige vuurtoren die in de 13e eeuw werd gebouwd als belangrijk punt in de toenmalige versterking van de stad. Er zijn nog wat oude muurresten zichtbaar van de oude stadsomwalling.

Aan de overkant -het is wat heiig, dus we moeten goed kijken- is de Zwitserse stad Bregenz te zien.

Op de tegenoverliggende pier -samen omsluiten en beschermen ze de haven- staat de Neue Lichtturm, net niet zichtbaar op deze foto maar wel op de eerste foto met de boot. Een van de twee Bayerische Löwen is wel te zien.

Het station overigens -foto links- ziet er best bijzonder uit. In ieder geval mooi in -de oorspronkelijke- stijl en niet ten prooi gevallen aan de vernieuwingsdrift die we zo vaak zien. Dat levert doorgaans alleen maar foeilelijke betonkolossen op.

Als we de Fischergasse inslaan, zien we een gebouw dat op een (klooster)kerk lijkt, maar het niet -meer- is. Oorspronkelijk wel met dat doel gebouwd, maar tegenwoordig -sinds 1952- is dit het stadstheater.

We vervolgen de tocht richting Stadtpark, waar we de lunch gebruiken. Vervolgens gaan we terug in de richting van de plek waar de fietsen staan, maar dan kunnen we natuurlijk niet om de Sankt Stephanskirche heen. Een nu protestantse kerk, volledig in een zeer uitbundige barokstijl, maar van oorsprong was het een katholieke kerk in de gotische bouwstijl. De huidige vorm ontstond in de 18e eeuw. Overweldigend, maar op een bijzondere wijze toch mooi. We kunnen het ons niet helemaal voorstellen: maar het moet heel bijzonder zijn om in zo'n barokke biechtstoel je zonden te bekennen.

Heel opvallend: direct ernaast staat nog een kerk: de Marienkirche. Dit gebouw is ook bekend als de Damenstiftskirche, omdat het vroeger de kerk van het vrouwenklooster was.  Wij hebben al weer even voldoende geestelijke inspiratie, dus steken we de Marktplatz over. Zoals vaker heeft een van de gebouwen een prachtig in detail bewerkt uithangbord dat 'een plaatje waard is'. We lopen door en komen dan uit bij het Haus zum Cavazzen. Dit werd ook wel het 'mooiste huis aan de Bodensee' genoemd. 

 

Indrukwekkend is de royaal beschilderde gevel van dit huis, waar rond 1600 de invloedrijke Italiaanse koopmansfamilie Cavazzo moet hebben gewoond. Na de verwoestende stadsbrand van 1730 kreeg het gebouw zijn huidige barokke uiterlijk. In de loop der tijd verbleekten de muurschilderingen, maar deze zijn dankzij een restauratie in 1962 nu weer in alle schoonheid te bewonderen.

 

Via de Cramergasse en de Maximilian Straße bereiken we het Altes Rathaus. Het stamt uit het begin van de 15e eeuw -toen wisten ze nog wat degelijk bouwen was- en heeft, na vele verbouwingen, nu een overwegend renaissance-uiterlijk. Binnen bevindt zich het stadsarchief, met meer dan 20.000 werken die sinds de 14ee eeuw zijn verzameld. Gelukkig hebben die dus de grote brand overleefd.

 

Langs de Peterkirche lopen we terug naar het postkantoor, waar we de fietsen ophalen. De rit terug is bekend, maar verveelt zeker niet.

Het is een mooie zonnige namiddag, dus als we terug zijn op de camping is het heerlijk genieten van een drankje en een zoutje. De cadac gaat weer aan en het bekende 'groentenprutje' wordt weer samengesteld, maar opnieuw met andere ingrediënten. Het eindresultaat is daardoor weer even verrassend als altijd en kan ook beslist niet 'nog een keer worden herhaald'.

Er is gelukkig volop plek bij het sanitairgebouw om de afwas te doen, dus we hoeven niet in de gaten te houden hoe groot de rij is. Voor iedereen is er plek.

Als we 's avonds binnen -met de deur open, dat wel- zitten te genieten van de muziek van de Sabeldans van Katchaturian, horen we buiten weer allerlei vogels die de dag fluitend beëindigen. Wat dat betreft is dit een camping om volop te genieten.

 

 

 

donderdag 26 mei

gereden: 66 km

 

van Weiszenberg via Meersburg naar:

Dresden

Vandaag krijgen we een herkansing voor wat betreft het bezoek aan Meersburg. Op onze eerdere fietstocht langs de Bodensee bleken we daar te weinig tijd voor te hebben, maar we wisten dat we hier een paar dagen later weer in de buurt zouden zitten.

Vanaf de camping stippelen we een route uit via Apflau, een aardig dorp, en dan naar Markburg.  Ook daar zien we een paar leuke gebouwen, maar je kunt niet bij elk dorp stoppen. Althans: niet voor het stedenschoon, maar natuurlijk wel voor benzine. Daar zijn we aan toe, dus -de prijs daalt iets- vullen we de tank bij de Esso voor 1,549 per liter.

We hadden in de gids al gelezen dat het parkeren in Meersburg niet meevalt. We hebben echter gezien dat vlak 'boven' de weg rond het centrum een Edeka supermarkt zit, dus daar willen we de buzz stallen. Vlak ervoor zien we een camper-parkeerplek, maar als Loes de automaat goed bestudeert -tien euro voor een dagkaart -iets anders kan niet- en ik de kaart bekijk, is dat toch te ver van het centrum.
Bij de Edeka willen ze volgens het bord uitdrukkelijk alleen parkeerders tijdens het inkopen doen: ook logisch. Ernaast zit een openbare parkeerplek en daar is nog ruimte ook!
Voor 50 ct per uur mag je blijven.

 

Wandelen naar het centrum is een eitje: tunneltje onderdoor en je bent er: nog geen dertig meter. De stad blijkt ontstaan rond een oude burcht, hoog gelegen -zoals gebruikelijk in die tijd- en de straatjes er naar toe zitten vol met -toeristen- winkeltjes. Heel leuk om te zien en veel is in de oude staat bewaard gebleven. Gelegenheid dus volop voor ons om foto's te maken.

Bij een van de winkeltjes scoor ik ook nog een fiets voor de verzameling! Bovendien nemen we als cadeautje voor Rina een raamdecoratie mee.

 

Jammer dat het weer erg heiig is, zodat je aan de over van de Bodensee niet al te veel uitzicht hebt.

Alles in het stadje ademt nog de sfeer van weleer. Er is een oud waterrad en er zijn veel smalle straatjes.

Het is nog even voor twee als we bij de poort van de camping  arriveren. We vragen ons dan ook of of ze wellicht tot 14 uur rustpauze hebben. Dat blijkt niet zo te zijn: ze slapen tot 15 uur >> geen toegang ! We zetten de camper onder een boom en nemen eerst nog het tweede deel van onze lunch.

Een van de campinggasten geeft aan dat we gerust een plekje kunnen uitzoeken en ons installeren: anders loopt de oprit zo vol. 

 

ACSI - camping:

Campinghof Salem (Neufrach )

 

Dat gaan we dus maar doen. Het valt niet mee een plekje met een beetje schaduw te vinden: er staan maar weinig bomen, hoewel de camping wel heel groen oogt. De enige plek die we kunnen bedenken is aan de Davidweg, achterin, beetje tegen een schuine helling aan. Maar ook de rest van de camping is volgens een van de gasten vrijwel nergens recht. De Heppiebuzz rechtzetten gaat redelijk, maar met de stoelen blijft het een beetje behelpen.

 

Als we eenmaal zitten, realiseren we ons dat dit wellicht de plek is waar onze  -Duitse- buurman normaal zijn auto zet. Toch zouden er hier drie plekken op een rij moeten zijn en er staan maar twee caravans....

 

Opa doet als eerste het inschrijfwerk en geeft allerlei papieren mee, maar wel met het verzoek om later die middag de rest te komen afronden. Hij is namelijk niet handig met de computer en dat moet zijn zoon dus doen.
dat gaan we regelen.

 

 
  Fietsrondje westelijke Bodensee en bezoek aan Mainau