Camperreis augustus / september 2009

een paar dagen Praag

zondag 20 september

van Prelouc naar Praag

's Morgens maak ik eerst een foto van het meer waaraan de camping ligt. Eigenlijk had ik nog iets eerder moeten opstaan, om de nevel boven het water nog beter in beeld te krijgen.
Maar ja, dat zie je pas als je wakker wordt en dan is het dus al te laat.

We gaan vandaag op weg naar Praag, maar we moeten dus eerst nog even kijken of er nu wel iemand bij de receptie aanwezig is. Dat blijkt zo te zijn en wij rekenen het immense bedrag van 248 kronen af, de goedkoopste overnachting die we tot nu toe hebben gehad.

We rijden binnendoor naar Kutna Hora

Het eerste deel van de route voert binnendoor richting Kutna Hora, ongeveer hetzelfde als we gisteren in het laatste stuk hebben gereden. We worden keurig netjes door de stad geloodst en dan komen we al snel op het punt waar we een N-weg kunnen nemen. Hier dreigt het even fout te gaan, want de toerit naar de snelweg wordt aangepast. Daardoor kom je nu op een soort ovale rotonde terecht, waarbij je het gevoel krijgt precies tegen het verkeer in (spook) te rijden als je linksaf naar Praag gaat. We rijden door, zien dat het toch anders moet, keren en dan blijkt het vanaf de andere kant gelukkig iets duidelijker te zijn.

Onderweg stoppen we nog even, omdat een van de tegenliggende automobilisten met zijn lichten knippert, terwijl ik weet dat mijn licht wel aanstaat. Daar zijn ze namelijk hier in Tsjechië heel precies in: ook overdag rij je met je lichten aan, anders krijg je een boete van liefst 83 euro. Bij nadere controle blijkt het lampje op mijn dashboard niet te branden, dus toch maar even nakijken.
Na het uitstappen zie ik inderdaad alleen de stadslichten aan.  Schakelaar uit en juist als ik de zekering wil gaan controleren, maar de schakelaar nogmaals aanzet, gaat ook het controlelampje weer branden en blijkt het dimlicht weer te werken.

In Tsjechië controleren ze streng op verlichting

We zijn eigenwijs en luisteren niet naar de navigatie

We naderen Praag vanuit het oosten en de camping die we hebben uitgezocht -Sunnycamp- ligt in het zuid-westen. We hebben zelfs niet eens de moeite genomen uit te zoeken of je dan ook om het centrum heen kunt, want we hebben natuurlijk niet voor niets navigatie in de buzz. En Germaine ziet dwars-door-de-stad toch echt als beste optie. Terwijl ik mijn aandacht bij het verkeer en de instructies van Germaine hou, kijkt Loes om zich heen en herkent al diverse punten die we negen jaar geleden hebben bewonderd. Bovenal genieten we dus beiden van het bezit van een navigatiesysteem: zonder problemen worden we vlotjes dwars door de stad geloodst. Alleen hebben we vlak bij de afslag naar de camping een overkomelijk probleem: er blijkt tegenwoordig een straatje afgesloten en dan moet je dus één straat eerder linksaf en dan meteen rechts. Even goed op de bordjes letten en niet naar de navigatie luisteren ;-))

aankomst in Praag bij

camping Sunnycamp

De dame aan de receptie is allervriendelijkst en het registreren gaat uiteraard zonder problemen. We kijken even rond welke plek ons het beste bevalt en rijden de buzz er naar toe. Als we net staan -gelukkig nog niets gesteld of gekoppeld- herinneren we ons ineens dat we ook nog even zouden vragen waar de put zit om het vuilwater te lozen. Helaas...

Als ik naar de receptie loop, zie ik er vlak voor de put, met een slang in de boom. Keurig voor elkaar: je pakt de flexibele stang met het pijpstuk (kan die ook onder de camper door naar de andere kant), kraantje open en... afvoeren. Prima! En na afloop de slang weer in de boom. heeft niemand last van luchtjes.

De receptie is niet groot, maar wel heel gezellig zo'n ontvangst.

Maandag 21 september

met de metro naar het centrum van Praag

We kopen bij de receptie een dagkaart voor het openbaar vervoer in Praag. Dat is overigens voordeliger dan een drie-dagen-kaart (als je al zo lang hier wilt blijven) want die is inclusief een kind tot 15 jaar en dat maakt hem duurder dan drie dagkaarten.

Volgens  de Acsi-gids is het 500 meter lopen naar het metrostation, de receptionist houdt het op 700 meter, maar het zit eerder bij de 8 a 900 meter. Maar vooruit, we hebben vakantie en dan is een wandeling van twaalf minuten goed om de spieren in training te houden.

We hebben metrolijn B, bekend als de 'gele lijn', die ons in zo'n twintig minuten naar station Mustek brengt. We hebben een stadsgidsje van Lannoo mee en daarin staat en wandeling met zo ongeveer alle hoogtepunten die je bij een bezoek aan Praag moet hebben gezien. Die volgen we dus. Allereerst lopen we de Vaclavské namesti (Wenceslasplein) af, de bekende laan in Praag waar het grote ruiterbeeld staat. Koning Wenceslas  leefde in de 10de eeuw en liet zijn functie van vorst voor wat het was om zich volledig ten dienste te stellen van zijn geloof. Hij werd vermoord door zijn broer. Later werd hij heilig verklaard en vereerd in heel Tsjechië.

Aan het eind van de bomenlaan staat het centraal museum, dat we bij ons vorige bezoek in 2000 al uitgebreid van binnen hebben bekeken.
We beperken ons deze keer tot een kijkje in de hal, maar als we een foto willen nemen van de schitterende trap, worden we al door een van de bewakers gesommeerd eerst een speciaal foto-ticket te kopen. De groeten.

Iets verder naast het museum staat de opera en Loes zou daar graag een kijkje willen nemen. Binnen moet het een schitterende zaal zijn, maar aan het loket verkopen ze alleen kaartjes voor de voorstellingen en niet voor een bezoekje. Jammer, maar in dit geval moeten we het dus met een foto van internet doen.

Als we het Wenceslasplein teruglopen, wordt het tijd voor een kopje koffie. Vlak bij elkaar zitten twee concurrerende zaken: Starbucks en Coffee Heaven. Dat hemelse gevoel willen wij wel beleven: Starbucks kennen we al en hier staat aangegeven dat ze de lekkerste koffie van heel Praag hebben (zou ik ook zeggen, als ik zo'n zaak had).

Loes houdt het bij een grote espresso met amaretto en ik ga voor de Iced peppermint Macchiato.

De ambiance is in ieder geval goed: je zit hier in lekkere kuipstoeltjes.

We lopen via de Na Mustek naar de Rytirska, waar een van de toeristenbureaus zit. Daar halen we een iets handzamer plattegrondje van de stad. Onvermijdelijk komen we dan via de Celetka richting het centrale plein: Starometské namesti, maar we lopen eerst nog even langs de barokke Tynkerk. Het opvallende is dat we ons deze eigenlijk helemaal niet meer kunnen herinneren. Hadden we dan negen jaar geleden toch meer oog voor elkaar, zo vragen we onszelf af? Dat lijkt zeker niet onmogelijk.

De laatste straat die we doorlopen is een van de oude, drukke winkelstraten van Praag -de Karlova- met aan weerszijden kleine winkeltjes waar ze van alles verkopen. Natuurlijk zie je hier veel souvenirs, maar er zit bijvoorbeeld ook een Marionetten theater. Praag is een van de steden die door zijn vele marionettenpoppen - en poppenspel bekend is geworden.

Het verplichte nummer is natuurlijk de klokkentoren van het oude raadhuis. In dit geval zorgen we dat we er om twee uur staan en zo te zien zijn er nog een paar mensen op dat idee gekomen ;-))

Als de deurtjes open gaan waarachter de twaalf apostelen langstrekken, gevolgd door de dood, zie je aan de lopende band de mensen hun foto's schieten. Daarna klinkt er een applaus, alsof er iets heel speciaal is gebeurd.

Wij hadden van negen jaar terug de herinnering overgehouden dat het allemaal wat langer duurde cq dat er meer te zien was, maar dat zal ook toen wel hetzelfde zijn geweest. In ieder geval verspreidt de menigte zich nu weer: ieder gaat zijns weegs. Wij dus ook.

De Karelsbrug staat helaas flink in de steigers, dus moeten we het doen met een 'oude' foto die al bijna een jaar ook op de computer staat als achtergrond-afbeelding. Zo konden we al lekker in de stemming komen.

De brugleuningen -volledig opgetrokken uit grote brokken zandsteen- worden gerestaureerd. Dat wil zeggen dat aan één zijde alle blokken eruit zijn gehaald en genummerd op het brugdek liggen. Stenen die te broos zijn geworden, worden door nieuwe vervangen. Een zijde is al klaar: aan het resultaat is duidelijk te zien welke de lichte, nieuwe stenen zijn en welke de donkere, oude. Wellicht wordt het geheel nog een keer gezandstraald.

Ik maak een hele fotoreportage van alles wat we op en vanaf de brug zien. Afsluitend neem ik een serie foto's van het uitzicht richting burcht: die ga ik als panorama-foto gebruiken. Het resultaat staat op de volgende pagina. 

Natuurlijk lopen we nog even langs de bronzen plaquette, waar iedereen zijn hand over de damesfiguur wrijft om een wens te doen. Met uiteraard de bedoeling om die ook te laten uitkomen.

Aan het eind van de brug, bij de Karluv most. gaan we de smalle Mostecka in, waar we de tram nemen die ons naar de burcht zal brengen.

Helaas maken we daar een inschattings-fout: we nemen de tram die naar ons idee omhoog richting burcht gaat, maar dat blijkt niet zo te zijn.

Uitstappen dus, aan de overkant de 'terugtram' nemen en dan zien we wat er mis ging: deze gaat eerst even onder een poortje door, dan linksaf en vervolgens klimt hij steeds hoger richting Hrad.

met dank aan Aktron.