VancouverNepal

 

Donderdag 10 september

gereden: 14 km

heen en terug naar Jicin

Gezien onze ervaringen van gisteren met de hellingsgraad van het wegennet hier, besluiten we toch maar met de camper naar Jicin te gaan. Om alvast wat mogelijkheden te verkennen voor het wandelen van morgen, kijken we onderweg meteen even rond.

 

Jicin, de sprookjesstad

 

De weg er naartoe is zonder enig hulpmiddel ook nog wel te vinden: vanaf Kneznice is het een doorgaande route, die we bij aankomst ook al tegengesteld hadden gereden. Bij Jicin zelf moeten we uiteraard even kijken waar het centrumprecies ligt en -ook belangrijk- waar we onze Heppiebuzz kunnen parkeren. Dat vinden we redelijk snel en ook nog eens op de parkeerplaats van Kaufland. Dus wij weten straks waar Abraham de mosterd -en andere boodschappen- haalt.

Vanaf hier loop je zo'n 400 meter terug naar het stadscentrum. Daar zien we al meteen de eerste kinderen bezig met allerlei spelletjes, want we zitten nu precies in de Feestweek van de Sprookjes.

Het eerste straatje dat we nu doorlopen blijkt meteen de plek te zijn waar het allemaal om draait: hier staat het huisje van schoenmaker Rumcaj en zijn gezin.

Schrijver Vaclav Ctvertek en tekenaar Radek Pilar maakten samen een sprookje over het schoenmakersgezin.

Zij proefden als eersten de aardappelsoep van Manka, de vrouw van de schoenmaker, en wiegden de kleine Cipisek.

We sluiten 'illegaal' aan bij een van de schoolklassen en kunnen zo even foto's maken van de huiskamer van het schoenmakersgezin.

We lopen verder richting marktplein en zien over groepjes kinderen bezig met allerhande spelletjes. Dit zullen ze best in de loop der jaren hebben opgebouwd en uitgebreid, maar het is indrukwekkend om te zien hoeveel verschillende soorten bezigheden er zijn waaraan de kinderen kunnen deelnemen. Niet voor niets komen hoer deze dagen -van woensdag tot en met zaterdag- niet alleen schoolklassen uit Jicin zelf, maar ook uit de regio.

Op de markt is het gezellig druk. Ook hier allerlei kinderspellen. Het enige nadeel van al deze activiteiten is dat je nu geen overzichtsfoto van het historische plein kunt maken, zonder dat al die kraampjes en spelletjes te zien zijn.

We moeten daarvoor dus te rade gaan bij het internet en vinden een bijzondere schilderachtige foto.

 

Het doel achter dit jaarlijkse sprookjesfeest is dat alle kinderen en hun 'menselijke maatjes' elkaar helpen en er alles aan doen om te zorgen dat het goede het kwade overwint. Zowel in de sprookjes als in de grote-mensen-wereld.

Een prachtig plein in Teplice

 

 

We wandelen nog wat door het centrum en maken in ieder geval wat foto's van de mooie gevels die we hier opnieuw zien.

Er blijkt nog een tweede pleintje te zijn en daar zien we een wel heel creatieve oplossing om hout te draaien: verbonden aan een fiets die door een enthousiaste trapper op snelheid wordt gebracht.

 

We gaan langs in het ziekenhuis

 

Voor we teruggaan naar de camping rijden we eerst nog langs het ziekenhuis. Loes heeft namelijk thuis een verbranding aan haar voet opgelopen, maar de wond wil niet echt genezen en is zelfs ontstoken.

Nou: zo'n ziekenhuisbezoek is ook iets dat je moet meemaken!

Het inschrijven gaat best wel goed, maar als we in de wachtkamer hebben plaats genomen, zien we allerlei mensen bij een van de twee behandelkamers naar binnen gaan, maar wij worden niet opgeroepen. Na ruim anderhalf uur wachten, als er ook mensen zijn behandeld die na ons kwamen, besluit ik maar 'voor te dringen' en aan de zuster te vragen hoe dit zit. Ik krijg een stortvloed Tsjechisch over me heen  gelukkig spreekt de daar aanwezige arts wel Engels en hij belooft dat we als volgende patiënt aan de beurt zijn; het werd tijd.

Loes krijgt een 'schoonmaakbehandeling' van de wond, er gaat zal en gaas overheen en we krijgen een recept om datzelfde bij de apotheek te halen. Met dank (na meer dan twee uur). We zijn hard toe aan 'bijkomen op de camping'.

 

Dwalen door de Cesky raj

 

Camperreis augustus / september 2009
laatst gewijzigd: 28-09-2019

           

 

 

 

 

 

 

Dwalen door de
Cesky Raj

 

week 3
DEEL
twee
6 september t/m 12 september
naar de startpagina van deze site: Moustache tekst & beeld

We beginnen de Cesky Raj fietsend te verkennen. Nou, dat hebben we geweten. Ze weten hier heel goed wat heuvels zijn, hoe vals plat eruit ziet en hoe je wegen aanlegt met stijgingspercentages van zo´n tien tot twaalf procent. Dat hebben we dus niet allemaal fietsend gered: een paar keer moesten we een stukje lopen.

We beginnen om vanaf de camping naar het dorp Libun te fietsen, waar we wat boodschappen halen. Dat gaat goed: we dalen alleen maar en moeten bij wijze van spreken flink in de remmen knijpen om de supermarkt niet voor bij te fietsen. Ook hier scoor ik weer een paar Tsjechische biertjes van een merk dat ik nog niet eerder op de proeftafel heb gehad.

We willen nu linksaf, binnendoor naar Brezka, maar de afslag -blijkt de volgende dag- lag net 50 meter voor de super, terwijl wij hem erna hadden gedacht.

woensdag 9 september

gereden: 20 km.

Op de fiets rond Libun

 

De afgelegde afstand is weliswaar niet zo heel groot, maar onze kuitspieren -en de nodige andere- geven duidelijk aan dat het zo wel genoeg was.

Dus blijven we de N-weg met druk autoverkeer volgen wachtend op de afslag die niet meer komt -))

Zo komen we terecht in Ujezd pod Troskani en daar merken we al meteen wat het Tsjechische vals plat inhoudt. Loes moet als eerste afhaken, maar het duurt niet lang voor ik eveneens de strijd tegen de helling staak. Pfoooeehee... dat zijn kuitenbijters!


Al snel kruisen we een spoorlijntje. Uit de informatie hierover die ik later die dag van internet haal, blijkt dat hier een aantal keren per jaar voor de toeristen een stoomtreintje rijdt.

 

In de verte zien we de burcht Trossky liggen, hoewel het ook vandaag niet echt helder weer is. We zijn eigenlijk te veraf om er een goede foto van te maken. Het volgende dorpje is Hrdonovice en juist als we weer even zijn afgestapt om de benenwagen te nemen, zit er links op het bordes voor haar huis een vrouwtje, dat vraagt waar we naar toe gaan. ''Kneznice''. Ze wijst armzwaaiend in de richting waar we gaan: jaja die kant uit. En als ik een foto maak van de burcht, roept ze enthousiast: ''Trossky, trossky''. Ja.ja dat weten we. Tot ziens!

De imposante burcht Trossky

Wij gaan verder richting Strelec Zamosti Blata en ook daar komen we weer een paar pittige hellingen tegen. De uitzichten zijn  hier heel mooi en -even voorbijgaand aan de moeilijkheidsgraad- is het hier heel mooi fietsen. We moeten wel geregeld de kaart bestuderen, om te zien wat het vervolg van onze route zal zijn.

We besluiten naar Pareska Lohta te gaan en dan linksaf naar Breka, zodat we ons rondje in Libun weer volmaken. In de verte zien we de spoorlijn alweer liggen en we weten dat dat ons richtpunt is.

Deze omgeving heeft prachtige weidse uitzichten.

Terug op de camping vragen de buren nieuwsgierig hoe het bevallen is. Lekker gefietst, maar wel pittig klimmen. Daar weten ze alles van, want er is nog een Nederlands stel dat hier al een paar dagen rondtoert.

Het is dus voor ons tijd voor het welverdiende wijntje en biertje, waarbij ik dankzij onze aankopen vanmiddag bij de Coop weer van een paar andere Tsjechische biersoorten mag genieten.