Dinsdag
8 september
gereden: 139 km
van Vrchlabi via Pec
pod Snezkou naar Kneznice
natuurpark Krkonossky
Narodni in het Reuzengebergte
kabelbaan naar
Snezka
|
|
|
We gaan vandaag
bergbeklimmen.
Tenminste... ons doel is de hoogste top van het
Reuzengebergte, de Snezka, die zo'n 1602 meter boven de zeespiegel
uitsteekt. Gelukkig hoeven wij niet vanaf die hoogte te starten: in
Vrchlabi zitten we al op 540 meter, maar we gaan eerst met de buzz
klimmen naar Pec pod Snzkou op 829 meter hoog. |
|
De weg er naar toe
was niet bepaald handig: Germaine was helemaal
de kluts kwijt: tot twee keer toe wilde ze ons
een zijweg in hebben, die er gewoon niet was.
Een paar keer ook reden we zo te zien op het
scherm volledig naast de weg, dan riep ze
''herberekenen'', maar er was toch echt maar één
bosweg: degene waarop we reden. Uiteindelijk
hebben we bijna een uur voor nop heen en weer
gereden, want vanaf die kant van de berg was er
gewoon geen weg die naar Pec pod Snezkou aan de
andere kant ging. Dus toch maar ouderwets
Loes-met-kaart op schoot.
|
|
|
De Snezka op met de kabelbaan
Met de
kabelbaan omhoog, maar ruim twee uur naar beneden gewandeld en dat
was geregeld zeer steil. Overigens: op het hoogste punt een sms-je
gehad: welkom in Polen (de andere helft van de berg is Pools) |
|
Vanaf de
parkeerplaats is het al een flinke tippel naar de kabelbaan en ook
dat stuk gaat omhoog. Zeg maar om alvast te wennen. Voor driehonderdzestig kronen mag je met z'n tweeën naar boven, maar dan
moet je dus wel met de benenwagen omlaag, anders kost het wee keer
zoveel.
De tocht naar boven
verloopt in twee etappes: je gaat eerst naar een tussenstation,
stapt dan uit je stoeltje en tien meter verder begint de volgende
baan naar de top. Alles bij elkaar duurt dat tien plus vijftien,
ofwel vijfentwintig minuten. Onderweg is het natuurlijk al genieten
van die mooie uitzichten, maar ook op de top -waar meneer Krkonose
zelf staat- is het schitterend.
De temperatuur is ook goed: Loes trekt meteen haar sweater uit. We
schatten in dat het zeker twintig graden is. |
|
De tocht bergafwaarts valt niet mee
|
|
De tocht naar
beneden valt ons niet mee. Binnen het kwartier vragen we ons zelfs af
of we er niet beter aan doen / hadden gedaan om met de stoeltjeslift
terug te gaan. Het eerste deel gaat over aangelegde traptreden,
bestaande uit losse scherpe keien, die in een niet-juiste verhouding
dalend zijn aangelegd. Heel vermoeiend en àbsoluut niet leuk om te
lopen.
Pas het tweede
stuk, maar dan ben je al meer dan een kilometer verder, gaat het wat
beter: je hebt dan alleen een verhard, dalend pad. De laatste
zeshonderd meter naar het tussen-station denken ze aardig te zijn
geweest door het pad te plaveien met grote basaltblokken. Ook dat
loopt niet prettig. |
Na het
tussenstation gaat het een stuk beter. We moeten dan nog 2 1/2 van
de in totaal 4,5 kilometer, maar dat is gewoon een smal bos- en
weidepad dat naar beneden gaat. Na bijna tweeëneenhalf uur zijn we
weer bij de camper. |
Op de
terugweg leidt Germaine ons langs een asfalteringsploeg. Die moeten
voor de auto voor ons eerst een hoop afgegraven asfalt in een kar
kiepen en dan pas kan die er door, waarna ook wij er net aan langs
kunnen. Daardoor hebben we even niet in de gaten dat we direct
daarna linksaf moesten, maar met een U-bochtje is dat te herstellen.
|
Vervolgens
dalen we super steil en smal -de tegenligger bedenkt zich en gaat
even netjes terug -bedankt- en dan komen we op een van de andere
parkeerterreinen voor een bezoek aan de Snezka.
|
Geen
doorgaande weg dus, we besluiten terug te gaan over de weg die we
vanmorgen kwamen. Dat gaat beter. Ook nu weer doen we de rest
via een andere route, want we willen natuurlijk zoveel mogelijk
zien.
Bovendien is ons
einddoel en andere plaats: we reizen namelijk door naar Jicin. Beter
gezegd: naar Kneznice, zo'n acht kilometer erboven. Dat is nog een
stevige trip, van liefst 23 kilometer.
|
aankomst in Kneznice bij:
camping
Cesky Raj
De camping wordt
beheerd door een Engels stel, heeft een enorme glooiende grasvlakte
en een kleiner veld tegenover het restaurant. Heel gezellig -ook de
buren- en ziet er allemaal keurig verzorgd uit.
's Morgens verse
broodjes bij het ontbijt. |
|
We zitten nu aan de
rand van het natuurgebied Cesky raj en kunnen van hieruit enerzijds
en bezoek brengen aan de stad Jicin, waar deze week sprookjesfeesten
zijn en anderzijds het natuurgebied intrekken, dat wordt gekenmerkt
door zijn zuilen van zandsteen. |
|
|