VancouverNepal

 

Camperreis augustus / september 2009

  laatst gewijzigd: 28-09-2019

           

 

 

 

 

 

 

 

Dinsdag 8 september

gereden: 139 km

van Vrchlabi via Pec pod Snezkou naar Kneznice

gewandeld: 2,5 uur

natuurpark Krkonossky Narodni in het Reuzengebergte
kabelbaan naar Snezka

 

 

Naar de startpagina van Moustache tekst & beeld

We gaan vandaag bergbeklimmen.

Tenminste... ons doel is de hoogste top van het Reuzengebergte, de Snezka, die zo'n 1602 meter boven de zeespiegel uitsteekt. Gelukkig hoeven wij niet vanaf die hoogte te starten: in Vrchlabi zitten we al op 540 meter, maar we gaan eerst met de buzz klimmen naar Pec pod Snzkou op 829 meter hoog.

De weg er naar toe was niet bepaald handig: Germaine was helemaal de kluts kwijt: tot twee keer toe wilde ze ons een zijweg in hebben, die er gewoon niet was. Een paar keer ook reden we zo te zien op het scherm volledig naast de weg, dan riep ze ''herberekenen'', maar er was toch echt maar één bosweg: degene waarop we reden. Uiteindelijk hebben we bijna een uur voor nop heen en weer gereden, want vanaf die kant van de berg was er gewoon geen weg die naar Pec pod Snezkou aan de andere kant ging. Dus toch maar ouderwets Loes-met-kaart op schoot.

De Snezka op met de kabelbaan

Met de kabelbaan omhoog, maar ruim twee uur naar beneden gewandeld en dat was geregeld zeer steil. Overigens: op het hoogste punt een sms-je gehad: welkom in Polen (de andere helft van de berg is Pools)

Vanaf de parkeerplaats is het al een flinke tippel naar de kabelbaan en ook dat stuk gaat omhoog. Zeg maar om alvast te wennen. Voor driehonderdzestig kronen mag je met z'n tweeën naar boven, maar dan moet je dus wel met de benenwagen omlaag, anders kost het wee keer zoveel.

 

De tocht naar boven verloopt in twee etappes: je gaat eerst naar een tussenstation, stapt dan uit je stoeltje en tien meter verder begint de volgende baan naar de top. Alles bij elkaar duurt dat tien plus vijftien, ofwel vijfentwintig minuten. Onderweg is het natuurlijk al genieten van die mooie uitzichten, maar ook op de top -waar meneer Krkonose zelf staat- is het schitterend.


De temperatuur is ook goed: Loes trekt meteen haar sweater uit. We schatten in dat het zeker twintig graden is.

 

 

De tocht bergafwaarts valt niet mee

De tocht naar beneden valt ons niet mee. Binnen het kwartier vragen we ons zelfs af of we er niet beter aan doen / hadden gedaan om met de stoeltjeslift terug te gaan. Het eerste deel gaat over aangelegde traptreden, bestaande uit losse scherpe keien, die in een niet-juiste verhouding dalend zijn aangelegd. Heel vermoeiend en àbsoluut niet leuk om te lopen.

Pas het tweede stuk, maar dan ben je al meer dan een kilometer verder, gaat het wat beter: je hebt dan alleen een verhard, dalend pad. De laatste zeshonderd meter naar het tussen-station denken ze aardig te zijn geweest door het pad te plaveien met grote basaltblokken. Ook dat loopt niet prettig.

Na het tussenstation gaat het een stuk beter. We moeten dan nog 2 1/2 van de in totaal 4,5 kilometer, maar dat is gewoon een smal bos- en weidepad dat naar beneden gaat. Na bijna tweeëneenhalf uur zijn we weer bij de camper.

Op de terugweg leidt Germaine ons langs een asfalteringsploeg. Die moeten voor de auto voor ons eerst een hoop afgegraven asfalt in een kar kiepen en dan pas kan die er door, waarna ook wij er net aan langs kunnen. Daardoor hebben we even niet in de gaten dat we direct daarna linksaf moesten, maar met een U-bochtje is dat te herstellen.

Vervolgens dalen we super steil en smal -de tegenligger bedenkt zich en gaat even netjes terug -bedankt- en dan komen we op een van de andere parkeerterreinen voor een bezoek aan de Snezka.

Geen doorgaande weg dus, we besluiten terug te gaan over de weg die we vanmorgen kwamen. Dat gaat beter. Ook nu weer doen we  de rest via een andere route, want we willen natuurlijk zoveel mogelijk zien.

Bovendien is ons einddoel en andere plaats: we reizen namelijk door naar Jicin. Beter gezegd: naar Kneznice, zo'n acht kilometer erboven. Dat is nog een stevige trip, van liefst 23 kilometer.

 

 

aankomst in Kneznice bij:
camping Cesky Raj

De camping wordt beheerd door een Engels stel, heeft een enorme glooiende grasvlakte en een kleiner veld tegenover het restaurant. Heel gezellig -ook de buren- en ziet er allemaal keurig verzorgd uit.

's Morgens verse broodjes bij het ontbijt.

We zitten nu aan de rand van het natuurgebied Cesky raj en kunnen van hieruit enerzijds en bezoek brengen aan de stad Jicin, waar deze week sprookjesfeesten zijn en anderzijds het natuurgebied intrekken, dat wordt gekenmerkt door zijn zuilen van zandsteen.

 

Natuurpark Cesky Raj