Reizen
en
ontdekken

Nepalreis
 april/mei 2001

Nepal:
een land dat nog jarenlang
je herinneringen vult...

Hieronder tref je een reisverslag aan van onze 'huwelijksreis'
naar Nepal,
van 14 april t/m 10 mei 2001.

We maken de reis met Summum, een organisatie die is gespecialiseerd in het reizen naar verre oorden.
 

Reisschema

De eerste dag vertrekken we vroeg in de ochtend naar Khatmandu, waar we de volgende dag aankomen. Daar krijgen we een paar dagen de tijd om te acclimatiseren. Op dag 6 beginnen we aan een 9-daagse trekking in de Helambu, noordelijk van Khatmandu. We zullen eindigen bij Nagarkot en dan worden vervoerd naar Bhaktapur, de tweelingstad van Khatmandu. Daar hebben we eerst een dag ter vrije besteding en dan vertrekken we naar de Bhote-Kosi rivier, voor een wildwatertocht. Als we dan nog niet genoeg wilde natuur hebben gezien, kunnen we ons hart nog twee dagen ophalen in het Nationaal Park Chitwan. We keren dan terug naar Khatmandu. Daar nemen we na drie dagen afscheid van de andere Summum-reizigers, want wij hebben een extra week besproken in Bhaktapur / Khatmandu.

zaterdag 14 april

vlucht naar Kathmandu

We hebben lang naar deze dag uitgekeken, want we vinden de bestemming best spannend. De visa zijn aangevraagd en liggen nu klaar, samen met alle reispapieren. In de ochtend hebben we nog even tijd om rustig onze koffers te pakken. Tegen vieren vertrekken we per trein -met het gratis kaartje van Summum- naar Schiphol. Dankzij de MKZ-crisis mogen we niet terug in de hal, en zeker geen broodjes met kaas of vleeswaren meenemen. Bij de balies is er daarom al een controle en Léon antwoordt braaf dat we die ook niet mee hebben, niet wetende dat Loes die wel degelijk voor onderweg heeft ingepakt.
Gelukkig wordt dat niet gecontroleerd.

Na het inchecken wachten we bij gate 18, waar we de eerste van de in totaal 12 mede-reizigers ontmoeten. Buiten regent het: een prima startpunt -om 19.25 uur- op weg naar zonniger oorden. Een vlotte overstap op Heatrow brengt ons richting Qatar, waar het inmiddels bijna half zeven in de ochtend is.

We zijn dus inmiddels een dag verder: zondag 15 april.

Daar wordt het vliegtuig van de gelijknamige maatschappij in zijn thuishaven bijgetankt.

Je zou denken dat het om deze tijd nog rustig is, maar kans om even te dommelen krijgen we niet. Grote boormachines die meehelpen de luchthaven van Doha een fraaier aanzien te geven, voorkomen dat: zelfs al om zes uur in de ochtend.

Als we weer naar de gate gaan, wordt van Loes en Margreet het zakmes uit hun handbagage in beslag genomen en verzegeld. Volgens de reisleider gaan ze als pakketpost mee naar Khatmandu.

Overigens: we gaan naar 'gate 8' maar dat blijkt wat eufemistisch uitgedrukt: als we de wachtruimte uit zijn, staan we op hetzelfde buitenplein waar alle 'gates' op uitkomen.

Gelukkig hoeven we nog maar een 'stukje' van acht uur (pfff..) naar Kathmandu.

Het opstijgen verloopt weer voorspoedig en kort na ons vertrek kunnen we zo hier en daar nog wat van de omgeving zien. Ofwel: Qatar van boven af. Dat duurt echter maar heel kort: blijkbaar maakt het vliegtuig vanwege de richting van de startbaan en de wind eerst een ruime boog over land, maar al heel snel zien we onder ons alleen maar water: de Perzische Golf. Voorts vliegen we boven Iran en Pakistan, maar dan zitten we al lang en breed boven de wolken.

Opnieuw komt de catering langsrollen: deze keer met het ontbijt. Dat is wel zo prettig, want behalve en klein hapje op Doha zijn we daar nu echt wel aan toe.
We vliegen daarna over het noorden van India en dan  komt Nepal in zicht.

Intussen zijn we de tel al kwijt van de maaltijden cq hapjes die voorbij komen: is dit vandaag nu het derde of vierde eetmoment?
Intussen doet de piloot zijn best om 'de hoogte te krijgen', want we vliegen nu boven de Himalaya.

De bofkonten die aan de linkerkant zitten hebben nu bijvoorbeeld uitzicht op de Annapura. Zelf moeten we het helaas doen met een wolken-vergezicht.

zondag 15 april

We zijn geland in de hoofdstad van Nepal:

Kathmandu

En dan: 18 uur nadat we het koude kikkerland achter ons lieten, zien we nu Kathmandu, ofwel: Tribhuvan Airport. Dat ligt aan de oostzijde van de stad, dus we gaan straks met een bus richting het stadscentrum.
De koffers worden verzameld en inderdaad:... de twee reisgenoten krijgen keurig hun mes weer terug.

Daar worden we met bloemenkransen in de bus verwelkomd, nadat de plaatselijke jeugd een felle strijd heeft geleverd om de rupees voor onze bagage binnen te slepen. Op weg naar hotel Tradition aan de Satghumti, in hartje Thamel, de toeristenwijk van de hoofdstad.

Hotel Tradition probeert de waarden van de oorspronkelijke architectuur zo veel mogelijk te behouden. Binnen valt dan natuurlijk meteen de receptie op. Daar zie je duidelijk veel elementen van de oorspronkelijke bouwwijze. Deze stoelt op onder meer het gebruik van rode bakstenen en rijkelijk bewerkte houten deuren. Er zijn 32 gastenkamers, verdeeld over de zes bovenverdiepingen. In twee restaurants kunnen de gasten genieten van het ontbijt en/of het diner.

Een best mooi hotel, met voor ons een kamer op de derde verdieping. Het valt meteen op dat om de andere trede een kaars staat: voor als het licht uitvalt en dat gebeurt hier nogal eens (zoals we diezelfde avond nog merken).

Op de bovenste verdieping zit de eetzaal, met daarnaast een groot balkon. Daar komen we samen om alle reisgenoten wat beter te leren kennen en ook onze reisleider: Patrick Wijgman.
Het uitzicht is schitterend mooi: je kijkt over de Khatmandu-vallei en ziet de besneeuwde toppen van de Himalaya.
We krijgen er al helemaal zin in.

's Middags zijn we 'vrij' en gaan we op pad om de wijk rond het hotel te verkennen. Meteen al worden we geconfronteerd met de grote verschillen in de Nepalese cultuur. Hier knipt men haren op een straathoek, zijn veel winkels -vooral 'slagers'- niet meer dan een kamer aan de straat waarvan de deuren voorgevelbreed openstaan en voert het oude handwerk nog de boventoon.

Natuurlijk valt meteen de manier van groeten op in Nepal: de handpalmen tegen elkaar geplaatst, vingers omhoog en dan midden voor de borst:

N A M A S T É

Voor ons westerlingen wellicht wat afstandelijk, maar altijd even vriendelijk.