dag 23

vrijdag 02-01

 terug naar Antigua

We beginnen met lekker uitslapen en zullen ook de rest van de dag in een Midden-Amerikaans tempo doorbrengen. Tegen tienen natuurlijk weer ontbijten bij la Condessa. De oude menukaart (een groot, tweezijdig bedrukt vel A3, dubbelgevouwen) is vervangen door een aardig 'handcraft-boekje' op A5-formaat. Op de eerste bladzijde wordt uitleg gegeven over de geschiedenis van het gebouw.

Dit gebouw -uit 1549- maakte in latere tijd deel uit van de Koninklijke Gebouwen in de hoofdstad van het land: Santiago de Guatemala. De eerste graaf die het huis bewoonde (1609) was die van Gomera. Hij functioneerde als voorzitter van het Gerecht, was 'Captain Géneral' en gouverneur van 1609-1623.
Achtereenvolgende graven erfden de titel en gebruikten het huis vele jaren, tot de hoofdstad werd verplaatst (1775) naar Guatemala City

Het leuke aan Condesa is de binnentuin. Daarin staan stenen tafels met stenen banken, gezellige parasols en gegroepeerd rond een fontein. Heel vaak zie je daarin -vooral flinke, zwarte- vogels komen drinken of badderen. In een soort 'kloostergang' aan twee zijden van de tuin staan gewone tafeltjes, waar je juist heerlijk alle bedrijvigheid kunt bekijken.

We gaan terug naar het hotel, waar Rob ons opwacht om mee te nemen naar K'.. een winkel waar allerlei producten van de Rio Dulce-indianen worden verkocht. De meeste aandacht van de groep gaat uit  naar het hand (mond) geblazen glas met gekleurde voet en een gekleurde rand. Omdat er niet één precies gelijk is aan de ander, wordt het een heel gepuzzel om een set van zes in ongeveer gelijke maten bij elkaar te vinden. Ze zijn er in blauw en groen, maar wij kiezen voor deze laatste kleur. Uiteindelijk worden er vier serviezen ingepakt, met een bijbehorende karaf, voor de 'geweldige' somma van 250 Quetzales. 
We gaan nu naar de travel-agent om de bussen te reserveren die ons in de 'vrije week' van de ene plek naar de andere te brengen. Bij "Hector" krijgen we dankzij Rob $ 20 korting op de ritten van Antitrans. Bovendien moeten we eerder dan gepland -op zondag in plaats van maandag- van Chichi naar Panajachel: ook dat scheelt Q 60 in de overnachting (maar met het risico in Pana dat de kamer nog niet vrij is). 

We wandelen nog wat rond in Antigua -ik laat me verleiden en neem een coupe van drie ijsbollen- en daarna wachten we in het hotel op de rest van de groep. Vanavond vieren we met z'n allen het afscheid van morgen. Daarvoor gaan we naar 'Travel menu', een tent waar een Nederlandse de scepter zwaait, samen met de echtgenoot van de Guamalteekse van het 'indianenwinkeltje'.
Het wordt genieten van een heerlijk menu: voor Loes een Curry Vegetariana en voor mij een Chow Mein Vegetariana. We hebben er echter wel beef bij gevraagd.
In de toespraak na het diner mag ik namens de mede-reisgenoten Rob bedanken in zijn functie van reisleider, toevluchtsoord, luisterend oor, maar vooral ook: informatie-waterval. De rest van de groep gaat nog stappen, wij 'ouwetjes' duiken onder de wol.  

dag 24

zaterdag 03-01

afscheid van de groep

Het zit er op. De 25 dagen zijn om en we gaan -het is een heel hechte groep- nog één keer gezamenlijk ontbijten bij de onvolprezen La Condesa. Het 'French Breakfast' laten we ons goed smeken. Dan is het tijd om naar het hotel terug te gaan, waar iedereen zijn koffers al gepakt heeft klaar staan. De bagage die wij zelf de komende dagen niet nodig hebben, zetten we in het depot van het hotel. Even later zoenen en zwaaien we de hele groep uit; Annemiek gaat mee naar Guatemala-City en krijgt daar van Rob een rondleiding. Rick gaat zich vandaag nog een keer in Antigua vermaken: die twee vliegen zondag pas.
Wij gaan nog even pinnen (het maximum blijkt hier Q 400) en we schaffen een kalender van Guatemala aan. Daarnaast tikken we een mooie kaart op de kop met allerlei bezienswaardigheden. Bij de Epicure kopen we stokbrood met kaas en dan gaan we zitten wachten tot het half één is.

Stipt op tijd komt de chauffeur van de minibus om ons naar Chichicastenango terug te brengen. We doen eerst nog even een 'rondje Antigua': er gaan twee Engelsen mee en het gezin van Bob, uit de Dominicaanse republiek. Halverwege de rit stoppen we bij .. (dia). We nemen hier niet veel -we hebben genoeg zelf bij ons- dus lopen we naar de kant van de weg. Daar verwonderen we ons nog maar eens over de snelheid waarmee kippenbussen langsscheuren.

Als we bij Chichi zijn aangekomen, hoeven we nog maar een klein stukje met onze rugzakken te zeulen naar Hospedaje El Salvador. De busstop zit namelijk aan het eind van de straat. We worden meteen omringd door jochies die ons de weg wel willen wijzen naar een goed hotel, of dan tenminste voor een paar quetzales onze rugzakken willen sjouwen. het kost moeite om duidelijk te maken dat we dáár, op de hoek van de straat, moeten zijn.

's Middags gaan we nog maar weer eens een rondje over de markt en vinden -toch na aardig wat zoeken- een geschikt restaurantje om het avondmaal te nuttigen.

dag 25

zondag 04-01

de markt van
Chichicastenago

Tsja, we wilden een hotel dichtbij het centrum van Chichi... Nou dat hebben we geweten. Vanmorgen om kwart voor vijf stond er tegenover onze Posada Salvador al een vrachtwagen die spullen kwam uitladen voor de markt. Niet zo erg, maar wel als hij de motor een kwartier laat draaien.. ;-))
Even over zessen kwamen de broederschappen in actie. Dat zijn groepjes mannen, waarvan de voorste een grote trom op zijn rug draagt die door nummer twee wordt geslagen. Valt te doen (heb ik zelf zo vaak gedaan, maar niet om die tijd) maar daarbij schieten ze vuurwerk af in een ijzeren pijp. Alsof ze een stapel metalen deuren van tien hoog naar beneden gooien...

Dus ben ik om half zeven maar uit bed gegaan (Loes wilde nog even nadommelen) en ben achter de balustrade gaan staan om foto's vanaf twee hoog te maken. Toen kwam er een kleurrijk gezelschap de straat in: mannen met rijk versierde pakken, een masker op en een hoofdtooi met veren. Daarachter een marimbaband: twee mannen dragen het instrument terwijl er vier op spelen en dan nog een aantal trompettisten en ander blaasvolk. Dus: Loes geroepen, dit moet je zien, Meegelopen naar hun 'clubhuis' een straat verder waar een hele muur van speakers stond opgesteld.

Daarmee kunnen ze een heel stadion overbruggen. Leuke dans gezien (met nog een ander toeristenstel): een ceremonie die ze alleen op bepaalde zondagen opvoeren, zoals deze eerste zondag van het jaar. Daarna gaan ontbijten (voor wel 62 Quetzales = ongeveer 7 euro -met z'n tweeën), maar we konden het niet geheel op....
 

Over de markt gestruind, een t-shirt gescoord, stoffen placemats en een tas. Om twee uur zitten we klaar bij Santo Thomas om te worden opgehaald door de shuttle. Een kwartiertje later komt er iemand vragen of Luz y Léon er ook zijn. Ja dus. We gaan naar de achterkant van het hotel en daar staat inderdaad het busje te wachten. Komt mooi uit: voor ons is voorin nog een plekje, naast de chauffeur: daar zit je niet zo krap met je benen. Met de rest wel, maar ja, dás de korting zullen we maar denken. Met goed anderhalf uur rijden en een korte stop bij Sólola -waar niemand behoefte heeft wat te kopen- zijn we in Panajachel. De chauffeur is inmiddels hotel Atitlan voorbij gereden, hoewel hij er wel vier passagiers voor heeft. na een paar andere te hebben afgezet, kunnen wij er bij Contemporáneo uit. Gelukkig was daar nog precies een kamer vrij: nummer drie en dan morgen verhuizen naar nummer vijf. Nog geen vijf minuten later krijgen een vader en zoon te horten dat het hotel vol zit: we waren dus nèt op tijd.

's Middag wandelen we langs het strand, in de wetenschap dat het grootste deel van de groep inmiddels thuis is en de laatste twee op weg zijn... heerlijk. We drinken wat bij de inmiddels bekende Sunsetbar, waar we hem inderdaad rood-oranje zien ondergaan. echter niet zo mooi als een week geleden. We eten in de hoofdstraat, want  bij het meer is het nogal uitgestorven. Duur is het niet: alles inclusief voor wel 105 quetzales, maar het is erg lekker. Het gaat goed hier...

dag 26

maandag 05-01

slenteren door Panajachel

Dat hadden we nog niet gehad: huilende honden in de nacht. Hier, in Panajachel hebben ze ze wel en die lieten zich dus duidelijk horen. daarom slapen we uit en nemen ons ontbijt pas tegen tienen in de Posedaje. Eenvoudig en met lekkere koffie.
Op ons genmak wandelen we vervolgens door de grote 'kraampjesstraat' en bekijken er alles waar we vorige week geen tijd voor hadden. Diverse handelaren ontbreken echter: het seizoen is duidelijk over. De zonneschijn gelukkig niet, hoewel er gisteren vooral aan het eind van de middag niets meer van de vulkanen te zien was. Alles in een dikke grijze mist. Op straat is het in verhouding ook vrij stil. je wordt ook niet meer zo nadrukkelijk gevolgd om iets te kopen. Bij .. gebruiken we de lunch, maar die valt wat tegen.
We hebben `s avonds direct om de hoek van ons hotel echt voortreffelijk gegeten bij restaurant El Pescadorte. Gelukkig hebben ze er ook nog iets anders dan vis. Het is een getrouwd stel dat de tent runt (Antonio en Irma, met twee schattige kinderen j/m) en goed eten maakt. Er zaten ook drie mannen, John uit Liverpool, Frank uit Canada en Chris uit Ierland. Leuk stel: ze nodigden ons uit bij hen aan tafel en we hebben samen gezellig zitten kletsen. Twee van hen waren ook in Nepal geweest: ik had mijn `Trek in Nepal`-shirt aan, dus er was al snel gespreksstof te over.