maandag 3 juli
|
Op bezoek bij het Rode Kruis museum
De voorlaatste dag wordt er een van
'rustig aan, dan breekt het lijntje niet'. De afgelopen dagen zijn we al
genoeg aan de sjouw geweest, dus wandelen we 's morgens via een ommetje
achter het station langs.
Dan
gaan we vanzelfsprekend weer door een van de vele parken
-waar zich blijkbaar ook de stadskwekerij bevindt- en dan richting Place des Nations. Henri Dunant, oprichter van een hulporganisatie: het Rode Kruis.
Het museum zelf is indrukwekkend opgezet,
in de kelder van het gebouw. De verlichting is zwaar getemperd, wat de sfeer
versterkt maar het lezen van veel informatiebordjes moeilijk maakt. Langs de
gehele wand is een tijdlijn opgenomen, beginnend in 1862.
Dat jaar vond de
slag bij Solferino plaats, een gebeurtenis die voor de Zwitser Henri Dunant
de directe aanleiding vormde om een organisatie op te richten die zich zou
bekommeren om de vele duizenden gewonden die het gevolg zijn van de strijd
van mens tegen mens. Die organisatie werd het Rode Kruis, met dat teken als
'symbool voor onpartijdigheid' -later gevolgd door de rode halve maan en
juist vanaf 1 juni 2006 door wijziging van de statuten aangevuld met een
rode ruit, als compromis voor de door Israël gewenste rode davidsster. Nieuwe rampen zullen worden opgenomen op de tijdlijnDe tijdlijn met het overzicht van oorlogen en rampen eindigt voorlopig in 1991. Nieuwe tableaus zullen worden toegevoegd, maar -zo vermeldt het infobordje- de organisatie van het Rode Kruis neemt daarvoor enige jaren afstand, om vanuit een tijdsbeeld terug te kunnen kijken op gebeurtenissen en dan te bepalen welke ervan moeten worden opgenomen. Ongetwijfeld zal de tsunami er daarvan één zijn. Vanuit het museum wandelen we richting de spoorlijn. Die steken we bij de Botanische tuin over en dan schieten we rechts de wijk in, om zo binnendoor weer naar de flat te gaan. We lunchen thuis en houden het de rest van de middag rustig, maar gaan nog wel een keer op pad om wat aanvulling te halen bij de grote supermarkt. 's Avonds blijft het lang warm -er staat vooral een warme wind- en genieten we dus op het balkon van de vakantiesfeer. Met z'n allen op een doordeweekse avond skaten blijkt ook hier populair te zijn, gezien de grote groep die -keurig georganiseerd en met goede begeleiding- in de straat komt aanskaten, in de zijstraat even verzamelt om wat te drinken en dan bij het groene licht de kruising oversteekt om de route te vervolgen. |
|
dinsdag 4 juli
|
Op gratis rijwielen: fietsend door de stadWe gaan gebruikmaken van een geweldige toeristische service: gratis een fiets ophalen bij een van de twaalf uitgiftepunten. Daar kan menige -Hollandse- stad nog een puntje aan zuigen! De karretjes houden het midden tussen een stadsfiets en een mountainbike: ze hebben dikkere banden en keurig acht versnellingen. Tegen inlevering van een biljet van 50 Frank mag je de fiets tot 's avonds negen uur meenemen. We verstrekken op vertoon van een paspoort nog wat nadere gegevens en krijgen dan de fietssleutel. Het zadel gaat omhoog, alleen aan het stuur willen ze niets verstellen. We komen echter weer langs de flat, dus met behulp van een imbussleuteltje doen we dat zelf. Spoortunneltje door, rechtsaf richting Place des Nations en dan de Route de Pregny in, langs het Rode Kruis. Dit is fietsroute A, naast B en C, die ons 15 kilometer laat rondgaan, westelijk van het meer. We gaan via Petit en vervolgens Grand Saconex richting Chambessy, waar we onderlangs blijven. Dan komen we bij de start- en landingsbanen, waar we enkele opnames maken van aankomende en vertrekkende vliegtuigen. Via de Chemin de Valéry rijden we net noordelijk van Chambesy, dan linksaf richting Bellevue, inderdaad een mooi uitzichtspunt. Een heel grappig uithangbord hebben ze er ook: drie hanen op het bord van Auberge des trois cocqs. We volgen de Route de CollexVia de Route de Collex rijden we nu richting dit dorp. Onderweg zien we daar een mooi vogelhuis en even verderop gaan we via de Chemin de Limites op weg naar het bos. Het paadje heet dan ook de Chemin Bois Fromager: zouden er daarom tien stokbroden zomaar ineens langs de kant van de bosweg liggen? We drinken hier wat en genieten van het uitgestrekte korenveld voor ons. Nu ik toch aan het fotograferen ben, moet Loes er ook nog even aan geloven.
Even verderop ligt een rotonde, die we recht moeten oversteken, maar dan is het even zoeken naar het fietsroutebordje -naar Zwitserse begrippen schijnt dit goed aangegeven te staan, maar in Holland zijn we beter gewend- maar uiteindelijk vinden we het -met een witvervaagde achtergrond- wijzend naar rechts. Dat doen we dan maar en zo komen we weer aan het begin danwel eind van start- en landingsbanen terecht.
De rest van de route is hetzelfde als
vanochtend, maar dan uiteraard in tegenovergestelde richting. Daar
zitten weer flinke kuitenbijters in, dus ons wacht een welverdiende
lunch thuis. 's Middags wordt er aan het verslag gewerkt -en op Samantha
gepast- terwijl de dames naar een quilt-tentoonstelling gaan. In de loop van de avond ontdekt Loes dat ze de sleutel van de geleende fiets nog in haar broekzak heeft. Dat is dus bij aflevering ook niet gecontroleerd, maar het resultaat is in ieder geval dat Sandra nog even snel op de fiets heen en weer rijdt om hem alsnog af te geven. |
|
woensdag 5 juli |
Terug naar Holland...We waren gewaarschuwd: vroeg uit de veren. Om vier uur al staan we naast bed en beginnen we met het ochtendritueel, afgesloten met het ontbijt. De laatste spulletjes in de koffers en dan om kwart voor vijf lopend op weg naar het station, want de trambestuurders zijn ook nog op weg naar de remise. Gelukkig is de chauffeur van bus 10 wel een vroege vogel -hij zou niet anders mogen van zijn baas- dus die brengt ons naar het vliegveld. We zijn er keurig om half zes, zodat we nog drie kwartier de tijd hebben om in te checken: de gate sluit om kwart over zes. Overigens moet je dat hier al zelf doen: je gaat naar een van de 22 zuilen, voert de vluchtgegevens in en dan krijg je automatisch een bagagelabel. De meeste reizigers krijgen ook een instapkaart, maar volgens de man achter de innamebalie van de koffers geldt dat inderdaad niet voor ons: wij hebben vanuit Nederland via internet geboekt en dan werkt het nog niet. Ook nu weer vertrekken we keurig op tijd: het is redelijk helder boven Genève en we hebben een goede vlucht terug, met drie stoelen voor ons tweeën. Deze keer gaat de bagage-afhandeling op Schiphol snel, dus zitten we om kwart over acht in de trein. Wederom de rechtstreekse verbinding naar Utrecht, even overstappen en twee over half tien staan we op Houten. |
|