Korte geschiedenis van...

...de dorpen Mijdrecht & Wilnis

Een deel van de familie van Zijl is nauw verbonden met de Utrechtse dorpen Mijdrecht en Wilnis.

Rond 1700 trouwt Claes van Zijl, met een helaas nog onbekende vrouw, waaruit vier kinderen worden geboren. Het gezin is rooms-katholiek.

Op dit moment spitst het onderzoek zich ook toe op de beroepen: waarmee verdienden zij de kost?

Historie in het kort

Tot en met 1797 sprak men niet van gemeenten, maar van gerechten. Aan het hoofd daarvan stonden schout en schepenen, geassisteerd door een secretaris. Onder voorzitterschap van de schout hielden schepenen zich bezig met bestuur en lagere rechtspraak, waarvan de rechtspraak per 1 maart 1811 verdween.

In de loop der eeuwen zijn er verschillende samenvoegingen geweest, die uiteindelijk leidden tot de gemeente De Ronde Venen.

Straatzijde voormalig station Mijdrecht. Dit station lag aan de spoorlijn van Alphen aan den Rijn naar Haarlem.

De Ronde Venen

In 1989 werden Wilnis, Mijdrecht en Vinkeveen/Waverveen samengevoegd tot de gemeente De Ronde Venen. Ook in het nieuwe gemeentewapen zijn de drie voormalige wapens te herkennen.

 

bron: www.derondevenen.nl


De Veenmolen van Wilnis

Gerechten

 De Ronde Venen kende 7 gerechten:
. het gerecht Mijdrecht;
. het gerecht Demmerik;
. het gerecht Vinkeveen;
. het gerecht Waveren, Botshol en Ruige Wilnis;
. het gerecht Waverveen;
. het gerecht Oudhuizen;
. het gerecht Wilnis en Westveen.

Bestuurlijke constructie
De gemeentewet van 1851 bracht een bestuurlijke constructie, zoals wij deze nu nog kennen: een raad, als hoofd van de gemeente, rechtstreeks door ingezetenen gekozen, een burgemeester, benoemd door de koning(in), en uit en door de raad gekozen wethouders.


Ontwikkeling van het gebied
De ontginning (vanaf eind 11e eeuw), de vervening (vanaf de 14e eeuw) en de droogmaking (vanaf de 18e eeuw) lopen als een rode draad door de ontwikkeling van het gebied.

Van de eerste ontginningen vanaf 1085 moet men zich niet te veel voorstellen. Men probeerde tot het centrum van het gebied door te dringen door de aanleg van met stammetjes verstevigde wegen en door veenland te ontwateren. De ontwatering verliep via lange, gegraven waterwegen, naar het centrum van het gebied toe. Direct of indirect kwamen die uit op de Kromme Mijdrecht. Het moerasbos bij de rivieren werd gekapt en er vestigden zich mensen, die een pover bestaan leidden met een eenvoudig agrarisch bedrijf, visserij en jacht.

In de loop van de middeleeuwen veranderde het landschap. Het veen begon in te klinken, waardoor de ontwatering van het land verslechterde. De bewoners probeerden hun land droog te houden en verlaagden het peil van de sloten, met als gevolg dat de inklinking in versterkte mate voortzette. De akkerbouw (gerst en rogge) werd in natte tijden onmogelijk en men stapte noodgedwongen over op veeteelt.

 

meer weten over de geschiedenis van de
Ronde Venen?

kijk op: www.proosdijlanden.nl

(historische vereniging)

 

.terug naar de tak Mijdrecht

 

   


Het station Mijdrecht aan de spoorzijde. Het gebouw staat er nog steeds, maar er rijden slechts fietsers over de spoorbaan -nu fietspad- in plaats van treinen. 

In de loop van de 15e eeuw was het niet langer mogelijk het overtollige water uit het veengebied op de rivieren te lozen. Met primitieve middelen als hand- en paardenmolens probeerde men het water kwijt te raken, met weinig resultaat. Het met zoveel moeite ontgonnen land dreigde prijs gegeven te moeten worden aan het water. De omstreeks in 1400 in ontwikkeling gekomen windmolen bracht redding. In De Ronde Venen werden er verscheidene geplaatst.

 

Nadat het veengebied werd drooggelegd en omdijkt, veranderde het landschap. Door de opkomst van de industrie veranderde Mijdrecht na de Tweede Wereldoorlog van een plattelandsdorp in een industrieel centrum.


Zicht op de molen van Mijdrecht, aan het riviertje 'De kromme Mijdrecht'