terug naar de basispagina van de Heppiebuzz                                                naar andere reisverslagen- nog niet met de camper

    Meer weten? Stuur een e-mail !
 vanuit Houten naar Frankrijk  Op weg naar la douce France  verslag eesrte deel week 2  verslag eerste deel week 3
   verslag eerste deel week 5    de laatste vakantiedagen

We hebben niet meer te mopperen op het weer; het is omgeslagen en we hebben al twee dagen volop zon.

 

Dwalen door de departementen
Gers en Gascogne

week 4:
30 mei t/m 5 juni 2008
Estaing - Lourdes - Lectoure - Salle -

Donderdag 5 juni      gereden 148 km

De Heppiebuzz brengt ons vandaag:
van
Lectoure naar Salle.

Nu we gisteren vlak voor Lectoure een camping hebben opgezocht, is ons eerste doel vandaag om dit stadje te gaan bekijken. We zijn al even over half acht op, maar het is toch alweer tien uur als we vertrekken.

Lectoure blijkt een schot in de roos: een heel leuk en ontzettend oud stadje met veel nauwe straatjes. We raken de buzz makkelijk in het centrum kwijt en leggen de blauwe schijf op het dashboard. We lopen terug, richting kerk en daarnaast zit het toeristenbureau. We krijgen een plattegrondje en juist daardoor zien we dat Lectoure veel nauwe straatjes heeft. Onvermijdelijk gaan we natuurlijk ook even de kerk in en zien ook dat dit een van de gemarkeerde punten van de route naar Santiago de Compostella is.

We lopen om de kerk heen en gaan dan rechtsaf naar de oude stadswallen. Van daaruit heb je een mooi uitzicht over de vallei -toch jammer dat we geen foto hebben genomen vanuit de vallei naar het hooggelegen stadje- en ook daar zien we wat leuke oude huizen. We vervolgen de route en vallen eigenlijk van de ene verbazing in de andere: zo oud als het hier allemaal is. We laten de beelden maar voor zich spreken.

 

Als we bijna bij de buzz terug zijn, zien we aan de overkant een bakker. Dat komt goed uit: we moeten nog brood hebben. Dat wordt weer een aparte, waarvan we echter de naam zijn vereten. We zien ook nog lekker gebak: een ronde taart met voorgesneden punten, netjes apart in cellofaan. Léon neemt pistache en Loes kiest voor een tiramisu. Als de bakkersvrouw de rekening opmaakt, schrikken we: zo'n stukje kost ruim zeven euro. Achteraf blijkt het een soort nougatgebak te zijn en dat gaat per gewicht. We zullen dus de rest van de dag zuinig aan moeten doen -))

Het is maar goed dat de parkeerschijf in de buzz ligt en we op tijd terug zijn, want ome agent staat druk te schrijven. Wij stappen in, maar daarbij stoot Loes enorm haar achterhoofd, dus we laten het gebak nog even voor wat het is. Eerst maar even bijkomen en dan op weg naar de N21.

Net buiten Lectoure stoppen we even op een parkeerplek. We gaan genieten van het gebak, maar het blijkt al snel dat we niet eens de helft ervan achter elkaar op kunnen. Het is heel machtig en dus bewaren we de rest.

Dan maar weer wat kilometers maken. Ons eerste doel is nu Agen, waar we weer een foto-sessie te vervullen hebben. Hier heeft wielrenner Paul Dangla een straat naar zich vernoemd gekregen en staat er een college dat zijn naam draagt. Als we de richting centrum aanhouden om en plattegrondje bij het toeristenbureau te halen, worden we een beetje ''om de tuin geleid'. Net als je denkt: ik, ben er bijna, merk je dat je weer van de plek waar ze de info zouden moeten even verwijderd raakt. Het enige dat ik weet -dankzij een uitdraai die ik thuis al heb gemaakt- is dat het een zijstraat moet zijn van de Boulevard de la Liberté.

Loes heeft al een keer enthousiast geroepen: Boulevard de la Republique, maar de vrijheid heeft ze nog niet ontdekt. We slaan maar weer eens rechtsaf en dan ineens: de Liberté!! Maar die ziet er erg lang uit en waar is dan Paul Dangla? Er staat iemand zijn straatje te vegen: weet u ??? Jawel, twee blokken terug, dan 2x rechts en je bent er! Geweldig.

We maken de foto's en strepen weer een 'opdracht' (verzoek ;-)) af.

We hebben intussen al wel gezien dat Agen ons weinig te beiden heeft. Geen leuk centrum, dus op naar Laroque Timbaut, waar dezelfde wielrenner een eigen Avenue heeft en er een 'Monument des Illustres' staat, waarvan hij een van de vier afgebeelden is. Het is een leuke binnendoor-route, weg van alle verkeersdrukte.

Het is stil in het centrum van Laroque. Het is dan ook even over enen en we hopen maar dat we iemand vinden die ons de weg naar et monumentje kan wijzen. We parkeren tegenover het gemeentehuis,en stappen de kroeg binnen. Ja de patron weet het wel: ''Rondpoint, á gauche, il est la''. En de Avenue? Tsja, dat kost iets meer denkwerk, maar hier naar links, bij de oude apotheek weer naar links en u bent er. Dank u wel.

Wij besluiten eerst een broodje te eten en dan op zoek te gaan.

Het monument is snel gevonden: dat hadden we ook lopend kunnen doen, want het staat nog geen vijftig meter van het rondpoint vandaan. Plaatjes schieten, met verschillende ''lichtinstellingen' en dan op naar de Avenue.

 

Straatje door, bij de apotheek rechtdoor (was eenrichtingsverkeer) en dan een nog smaller straatje in, waar de buzz net in past (achteraf blijkt dat zelfs dit in twee richtingen is toegestaan ;-)) Dan moet het hier zijn. Buzz geparkeerd, terug gelopen: nee, dit is en van die andere illustere inwoners: dokter Brokx.


Toch naar weer om raad gevraagd: nee, u moet terug, de weg in de richting Agen: dat is de goeie Avenue. Aha, die kennen we, daar komen we vandaan! Maar hoe we ook zoeken: geen straatnaambordje te ontdekken. Stoppen: madame, excusez, dit is de Avenue Paul Dangla?? Jazeker! Waar vind ik dan het staartnaambord?? Tsja, even denken, geen idee? Christine (buurvrouw) wet jij waar ons straatnaambord is?? Nee, ik geloof niet dat ik dat ooit heb gezien. Maar dit is wel degelijk de Avenue Paul Dangla. De postbode bezorgt netjes alle geadresseerde stukken!Maar vraag eens bij het gemeentehuis. Dat doen we en wat blijkt: de straat heeft inderdaad geen bord. Je zou zeggen: dat kan alleen in Frankrijk! Ik maak nog even een foto van de bordloze straat en dan gaan we verder richting Villeneuve. Al vrij snel stoppen we alweer: weer zien een alleraardigst kerkje voor een gehucht met ten hoogste zes huizen Ook dat is, denken we, typisch Frans.

Het stadje Villeneuve blijkt alleszins de moeite van een stop waard. Het is even zoeken om het toeristenbureau -vlak naast de Port de Paris te vinden- maar dan krijg je een goede plattegrond met historische wandeling mee en verbaas je je ook hier over de ouderdom van een aantal gebouwen.

 

 

We laten dit leuke Franse stadje weer achter ons en vervolgen de route naar Salles. Daar hebben we in de Acsi-gids onze volgende overnachtingsplek gevonden.

 

We komen terecht op een terrassencamping: Des Bastides (ACSI-gids p 890) Hier resideert eveneens een Nederlands stel, dat op dit moment druk bezig is met de aanleg van een 30-meter-waterglijbaan. afmaken...

Bastides

vakantie in Frankrijk week 5